İki Kitap- „ Yuvaya dönüş “ ve „ Bir Üsküp masalı “
İki insan…İki Şair*Yazar…
ama düşünceleri bir, yazıları bir, dilleri bir, geçmişi ve bugünü anlatımları bir. Kaderleri bir. İkisi de Balkanların evlâdı…
Bulgaristan ve Makedonya…
Kırcaali ve Üsküp.
Durhan Ali ve Leyla Şerif Emin.
En güzel tarafı da Onları yakından tanımam.
Balkanların havasını dolu dolu yaşayanlardan, insanını*taşını*toprağını*suyunu*evini*barkını sevenlerden, memleketlerine değer verenlerden, geçmişi geleceğe bağlayanlardan, umutların her zaman yeşil kalabileceğini okurlara bir şiar gibi aktarabilmesini becerebilenler…
Kitaplar vardır, insan okurken yazarın düşüncelerinin içinde kendini bulabiliyor … sonra kendinin de öyle düşündüğünü hissedebiliyor…
Kitaplar vardır insan yeniden ve yeniden okumak arzusuna kapılıveriyor…
Kitaplar vardır insanın içine bir ferahla beraber sevgiyi ve kederi, sevinci ve hüznü öyle bir incelikle dolduruyor ki… bu incelik gönlünde yuva yapıyor, oracıkta kalıyor, yaşıyor…tabii muhafaza etmesini ve barındırmasını bilebilenlere…
Kitaplar vardır onlarla konuşabildiğiniz, onlarla susabildiğiniz, onlarla gülüp*ağalayabildiğiniz…
Bugünlerde bende içimin dolduğunu hissettim bu iki kitapla…
Onlarla başbaşa olmanın sonuna gelince de böyle düşüncelere dalıverdim işte.
İyi ki, Balkanlar bizim yuvamız olduğunu bizlere hatırlatanlar var, unutturmuyanlar var…Böyle insanlarla gurur duymalıyız, onları sevmeliyiz…Onlara değer vermeliyiz…Bizzat ben onları tanıdığım için kendini mutlu kılanlardanım…
İyi ki varsınız Balkanları yurt edinen, Balkanların güzel yürekli yazar İnsanları…Nice Yazılara…Hani ne demişler ;
“Kitaplar zamanın denizinde dikilmiş deniz fenerledir” diye…
Çok doğru, değil mi?