Raziye ÇAKIR

Bugün toplumun içine bakın.

Siyasetçiler kürsülerde nutuk atıyor, makam sahipleri lüks arabalarda geziyor, tüccarlar ceplerini dolduruyor. Ama gözlerine dikkat edin: Hiçbiri huzurlu değil. Çünkü çoğunun kalbinde inanç yok, sadece çıkar var.

İnanmayan siyasetçi, halkı temsil etmez; kendi cebini temsil eder. Sandıkta milleti kandırır, sonra unutur. O koltukları Allah’ın emaneti değil, babasının malı gibi görür. Bu yüzden hiçbirinin yüzünde samimiyet, hiçbir kararında adalet yoktur. Böyleleri hem kendilerini hem de milleti mutsuz eder.

İnanmayan bürokrat, devleti rant kapısı yapar. Dosyaları rüşvetle doldurur, imzaları çıkar karşılığı atar. Bir gün hesap vereceğini bilmediği için elini harama uzatmakta tereddüt etmez. Böylelerinin sonu ibretliktir; hem dünyada hem ahirette perişan olurlar.

İnanmayan tüccar, vatandaşa zehir satar. Domuz etini saklayıp helal diye yedirir, çürük malı sağlam diye kakalar. Çünkü Allah’tan korkusu yoktur. Oysa inanmış bir tüccar, az kazanır ama helal kazanır; rızkın bereketini yaşar.

Toplumlar da böyledir.

İnançsız toplum, kokuşmuş bir bataklığa döner. Zina, yolsuzluk, ihanet, aldatma sıradanlaşır. İnsan insanı boğazlar, kardeş kardeşi tanımaz.

İnançlı toplum ise ayağa kalkar. Çünkü iman, adaletin temelidir; adalet de huzurun kapısıdır.

Bugün yaşadığımız bunca kargaşanın, adaletsizliğin, umutsuzluğun sebebi işte budur: İnançsız yöneticiler, inançsız düzenler, inançsız kalpler.

O yüzden çözüm bellidir:

İnançsız siyasetçilerden kurtulmadan güçlü devlet olmaz.

İnançsız ticaretten arınmadan bereket gelmez.

İnançsız kalpler temizlenmeden huzur doğmaz.

Bize yeni vitrinler değil, yeni bir ruh lazım.

Çünkü mutluluk da mutsuzluk da kalpte başlar. Kalpte inanç yoksa, en büyük sarayda da yaşasan içinde mezar sessizliği olur.

Unutmayalım:

– İnanmayan insan, hem kendine hem topluma felakettir.

– İnanan insan, hem kendine hem topluma nimettir.

Gerçek mutluluk, sadece imanla mümkündür.

İnanan Mutludur,

İnanmayan Mutsuzdur

Bugün toplumun içine bakın.

Siyasetçiler kürsülerde nutuk atıyor, makam sahipleri lüks arabalarda geziyor, tüccarlar ceplerini dolduruyor. Ama gözlerine dikkat edin: Hiçbiri huzurlu değil. Çünkü çoğunun kalbinde inanç yok, sadece çıkar var.

İnanmayan siyasetçi, halkı temsil etmez; kendi cebini temsil eder. Sandıkta milleti kandırır, sonra unutur. O koltukları Allah’ın emaneti değil, babasının malı gibi görür. Bu yüzden hiçbirinin yüzünde samimiyet, hiçbir kararında adalet yoktur. Böyleleri hem kendilerini hem de milleti mutsuz eder.

İnanmayan bürokrat, devleti rant kapısı yapar. Dosyaları rüşvetle doldurur, imzaları çıkar karşılığı atar. Bir gün hesap vereceğini bilmediği için elini harama uzatmakta tereddüt etmez. Böylelerinin sonu ibretliktir; hem dünyada hem ahirette perişan olurlar.

İnanmayan tüccar, vatandaşa zehir satar. Domuz etini saklayıp helal diye yedirir, çürük malı sağlam diye kakalar. Çünkü Allah’tan korkusu yoktur. Oysa inanmış bir tüccar, az kazanır ama helal kazanır; rızkın bereketini yaşar.

Toplumlar da böyledir.

İnançsız toplum, kokuşmuş bir bataklığa döner. Zina, yolsuzluk, ihanet, aldatma sıradanlaşır. İnsan insanı boğazlar, kardeş kardeşi tanımaz.

İnançlı toplum ise ayağa kalkar. Çünkü iman, adaletin temelidir; adalet de huzurun kapısıdır.

Bugün yaşadığımız bunca kargaşanın, adaletsizliğin, umutsuzluğun sebebi işte budur: İnançsız yöneticiler, inançsız düzenler, inançsız kalpler.

O yüzden çözüm bellidir:

İnançsız siyasetçilerden kurtulmadan güçlü devlet olmaz.

İnançsız ticaretten arınmadan bereket gelmez.

İnançsız kalpler temizlenmeden huzur doğmaz.

Bize yeni vitrinler değil, yeni bir ruh lazım.

Çünkü mutluluk da mutsuzluk da kalpte başlar. Kalpte inanç yoksa, en büyük sarayda da yaşasan içinde mezar sessizliği olur.

Unutmayalım:

– İnanmayan insan, hem kendine hem topluma felakettir.

– İnanan insan, hem kendine hem topluma nimettir.

Gerçek mutluluk, sadece imanla mümkündür.